ευμορφόχροος

εὐμορφόχροος, -οον (Μ)

αυτός που έχει ωραίο χρώμα, ο χρωματισμένος ωραία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εύμορφος + -χροος (< χρως «χρώμα, απόχρωση»), πρβλ. αλλό-χροος, μελανό-χροος].